Amal draait een kleine revolutie af
Na een onderbreking van twee jaar was Amal opnieuw in ons land voor een bezoek aan zijn pleegmoeder in Vrasene en zijn vrienden overal ten lande. Op 13 mei kwam hij ook langs in Horebeke waar hij verslag uitbracht over zijn lopende projecten en toekomstplannen. De kerngroep van het Geuzenfeest kreeg op die manier een goed beeld van de besteding van onze financiële steun.
Pandemie
De coronacrisis heeft ook in India diepe sporen nagelaten. De regering was niet voorbereid op een crisis van deze omvang en kondigde een algemene lockdown af. Miljoenen mensen moesten van de dag op de morgen hun werk in de steek laten en vluchten naar het platteland waar de meesten nog familie hebben. Deze exodus uit de steden gebeurde in algemene chaos. Op het platteland werden geen voorzieningen getroffen voor de vluchtelingen die aangewezen waren op voedselhulp en onderlinge solidariteit. Amal vertelt hoe hij zonder mondmasker (want die waren nergens te vinden) naar de krottenwijken ging om rijst en ander basisvoedsel te verdelen. Vaak gebeurde de aankoop van dat voedsel op afbetaling want de nood was enorm groot.
De pandemie was het zoveelste bewijs dat de huidige regering zich niet bekommert om de 400 miljoen armen (op een bevolking van 1,2 miljard). Ze werden gewoon aan hun lot overgelaten. Maar paradoxaal genoeg stierven er meer mensen in de steden dan op het platteland. De appartementen met airco bleken dodelijker te zijn dan de lemen hutten van de arme boeren. Ook bij vaccinatie is er sprake van ongelijkheid. Alleen mensen met een identiteitskaart kunnen zich laten vaccineren maar de meeste armen staan nergens geregistreerd. Zij vallen voor alles uit de boot.
Amal en zijn ploeg hebben voor sommigen een lemen hut laten bouwen omdat zij anders dakloos zouden zijn. De voedselhulp is op dit moment moeilijker geworden omdat de prijzen van rijst en graan op korte tijd verdubbeld zijn. Maar Amal geeft niet op onder het motto: nobody should go hungry.
Op eigen benen staan
Het is goed om iemand een vis te geven maar het is nog beter om hem een net te geven waarmee hij kan vissen. Dat principe past Amal ook voortdurend toe en de financiële steun die hij krijgt gaat voor een groot deel naar kleine projecten die mensen toelaten op eigen benen te staan.
Voor sommigen is een kruidenierswinkeltje een vaste bron van inkomsten. Daarvoor is een startkapitaal van 150 tot 200 euro nodig. Zuivelproducten zijn in het overwegend vegetarische India ook zeer gegeerd. Een buffel van 400 euro of een koe van 500 euro kan een klein gezin onderhouden.
Om jonge vrouwen een toekomst te geven, worden naaiklassen georganiseerd. Een aantal van die vrouwen werken nu in de textielsector in Zuid-India en sturen geld naar huis om hun familie te onderhouden. Andere vrouwen volgen een opleiding voor verpleegster. Sommigen vinden werk in eigen land maar ook in het buitenland zijn de verpleegsters uit India zeer welkom.
Een kleine revolutie
Al deze steun wordt gegeven vanuit een geest van onderlinge solidariteit. Wie geholpen wordt, helpt op zijn beurt anderen. Dat staat haaks op de eigen-groep-eerst-mentaliteit van het kastensysteem en de polarisering die door de regering van hindoenationalisten wordt versterkt. Hindoes worden systematisch bevoordeeld en moslims en christenen worden gediscrimineerd. Zo wordt de bouwaanvraag voor een nieuwe kerk in Varanasi al jarenlang geweigerd.
Met zijn projecten haalt Amal niet de kranten maar in het India van vandaag draait hij wel een kleine ritselende revolutie af.
Johan Gezels
In 2022 werd € 1.000 toegekend aan het project De Maõs Dadas in Brazilië.
Het toeval wil (niet helemaal een toeval) dat Sven Vanderhaegen en Gabi Lemez de streek bezochten in februari en het geld in naam van het Geuzenfeest daar mochten overhandigen. Ze waren er ook getuige van hoe het geld besteed werd aan gezonde voedingsproducten (melk etc.) die op 25 februari werden uitgedeeld aan kinderen van een 50-tal hulpbehoevende families.
Hieronder volgt een vertaling en samenvatting van de bedankingsbrief die we ontvingen van de werkgroep De Mãos Dadas in Brazilië.
“Goiânia, 28 de fevereiro de 2023
Beste medewerkers van het Geuzenfeest,
Bij deze willen wij jullie hartelijk bedanken om onze groep “De Mãos Dadas” te ondersteunen met uw donaties. Vooral het bezoek van Sven en Gabi werd zeer gewaardeerd door iedereen die hen hier ontmoette. Met uw vriendelijke steun konden we meer dan 50 families uit een kwetsbare gemeenschap in Goiânia helpen.
Zoals u wellicht weet, is ons doel gericht op het bieden van broederlijke steun, die gaat van financiële hulp tot “job qualification training”. Wat we vooral proberen is om de autonomie, het zelfrespect én de levenskwaliteit van elk mens die we bereiken te verhogen en ook toegankelijkheid tot cultuur én gezondheidszorg te stimuleren. Dit is hoe wij geloven dat we mensen hun dagelijkse omstandigheden kunnen verbeteren en terzelfdertijd de wereld waar we allen in leven.
In de afgelopen negen jaar hebben we onze inspanningen vooral gewijd aan gemeenschappen waarin gezinnen in zeer moeilijke en extreem kansarme omstandigheden leven, beroofd van fundamentele sanitaire voorzieningen, openbaar vervoer en scholen.
Daarom en bovenop het verlenen van elementaire hulp bevorderen we groepsgesprekken betreffende onderwerpen die belang hebben voor de gemeenschap en programma’s voor zelfverbetering.
Onze groep “De Mãos Dadas” blijft daarom verder op jullie rekenen.
Te midden van zoveel uitdagingen zullen we hoop brengen. Te midden van zoveel onzekerheden zullen we licht brengen. Alleen samenhorigheid kan de wereld veranderen. En samenhorigheid begint bij ieder van ons.
Wij blijven tot uw beschikking voor verdere verduidelijkingen en wij danken u nogmaals voor uw gulle donatie en het bezoek van Sven en Gabi.
– De Mãos Dadas Grupo
De dankbaarheid die wij ontvingen tijdens deze voedselbedeling was bijna overweldigend en heeft ons beiden diep geraakt. De mensen in deze gemeenschap leven in uiterst moeilijke omstandigheden. Dit hebben we zelf kunnen aanschouwen tijdens een rondleiding die we kregen achteraf. De woningen waarin deze mensen wonen zijn vaak maar enkele vierkante meter groot, soms niet meer dan wat golfplaten of plastic zeilen. Eén enkele geboorde waterput voorziet de hele gemeenschap (iets minder dan 3000 mensen) van water. Ieder gezin wordt ook voorzien van elektriciteit door een geïmproviseerd netwerk. De organisatie De Mãos Dadas zet zich ook in om de mensen hier te leren lezen. Dit is een minimale vereiste in Brazilië om werk te kunnen vinden.
Ik hoop dat de leefsituatie van deze mensen in de toekomst zal verbeteren. Momenteel laten de lokale overheden hen volledig links liggen. Ze zijn dan ook volledig afhankelijk van donaties en liefdadigheid.
Ondanks dit harde leven weten zij hier toch te genieten van de kleine dingen des levens. Iets wat wij in onze maatschappij vaak vergeten. Het was dan ook hartverwarmend om te zien hoe gelukkig ze waren toen ze die rantsoenen kregen.
– Sven en Gabi